suddenly..i feel i...



Tetiba aku teringat kat kawan aku yg sorang tu. Sepanjang aku kenal die, die memang seorang kawan aku yang sangat baik. Kalau aku marah, die selalu akan wat sumthin yang membuatkan aku tergelak. Die memang seorang yang kelakar. Kelakar-kelakar die pun, kadang-kadang ada jugak angin puting beliung and ribut taufan die. Biasala, nama pun manusia. Mana ada yang angin nye sentiasa sepoi-sepoi bahasa je. Tapi selalunye angin puting beliung die ni takde la lama. Sekejap je. Lepas tu dah ok. 

Happy kawan ngan die sebab die bukanla seorang yang berkira. Bak kata kawan aku ni, "Alaaa ngan aku pun nak berkira, aku lepuk ko kang. Sikit2 nak bayar balik. Selagi aku tak rasa membebankan tak payah bayar." Aku ngan die pun takdela berkira. Kalau kitorang kuar reramai. Aku n adik aku n kawan aku ni, kalau aku dah bayar untuk lunch or dinner. Nanti die bli kan la junk food ka ar so on. Kadang2 kitorang TONG TONG je reramai. Maklum la masing2 pun lom ada gaji tetap lagi, smuanye juz part time. Kalau dah gaji part time ni. Memang celah gigi je la.



First time aku n my sis keluar menghirup udara malam without my parents. Kitorang hangout 3 orang. Pertama kali kitorang duduk-duduk or bahasa pasar nye lepak kat padang tepi Dataran Pahlawan. Rupa-rupanya ramai gak orang and kat tempat kitorang duduk tu pun memang tempat family hangout. Kemain seronok budak-budak kecik tu main lari-lari.

Masa duduk-duduk tu rasa cam nak baring je atas kerusi batu yang aku duduk tu. Huish sakit leher aku tengok langit malam yang dihiasi bintang-bintang gemerlapan. Masa aku tengok langit tu, aku teringat saat aku n kawan aku Atin. Masa tu kitorang on the way balik hostel. Ya, kitorang perlu redah padang kawad dulu kalau nak balik hostel. Masa tu aku tetiba boleh tertengok ke langit. Saat tu aku tengok awan cantik sangat. Apa lagi aku terus jerit, "Atin!! cepat tengok langit. Awan cantik la." Atin pun apa lagi terus dongak ke langit. "Ya Allah, seriously, memang cantik" Atin memandang dengan takjub. Time tu aku memang dah duduk atas padang kawad tu dah. Aku tengok awan tu bergerak di tiup angin. Memang cantik. Tanpa aku sedari, rupa-rupanya time tu aku dah pun baring atas padang kawad tu. Time tu baru la aku terfikir, "Kenapa orang tengok bintang mesti baring, rupa-rupanya memang best tengok bintang sambil baring."



Maknanya di padang tepi Dataran Pahlawan ini adalah kali kedua aku melihat langit. Malam tu pun langit cantik, awan pun cantik. Aku melihat keindahan langit pada malam itu ditemani my sis n my best fren. Die memang seorang yang baik, die tak pernah katakan tidak untuk menolong. Die pernah cakap ngan aku,"Aku tak suka tengok ko menangis, aku tak suka tengok ko sedih. Cukup la sekali aku tengok ko menangis depan aku. Kalau ko ada apa-apa masalah n ko perlukan seseorang aku sentiasa ada untuk ko. Selagi aku boleh tolong aku akan tolong." 

 Kau tak pernah pun marah kalau aku pukul kau and capang-capang kan telinga kau. Kesian betul kau selalu menjadi mangsa buli aku. Thanks..Thank u so much. coz sudi jadi kawan aku. Aku sentiasa doakan untukmu wahai kawan. Agar kau sentiasa dapat yang terbaik dalam kehidupan mu.

Mohd Shahrizal..terima kasih sbb jd kwn aku yg senget

Comments

Popular posts from this blog

Jangan tangisi Apa Yang Bukan Milikmu.....

In a relationship Married or Not !! YoU should Read This

Don'T